Αρχιεπίσκοπος Ιακωβος και Μαρτιν Λούθερ Κινγκ.

Του Θεόδωρου Καλμούκου

ΒΟΣΤΩΝΗ. Είναι ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά τα όσα είχε δηλώσει ο ίδιος ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος για τη συμμετοχή του στην πορεία της «Ματωμένης Κυριακής» τον Μάρτιο του 1965 για τα Κοινωνικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Η ενότητα του ανθρωπίνου γένους. π. Γ. Μεταλληνός.

Το χωρίο Πραξ. 17, 26-28 και η ενότητα του ανθρωπίνου γένους. π. Γεώργιος Μεταλληνός.
Ομιλία του π. Γεωργίου Μεταλληνού στο ίδρυμα – Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ – ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΕΩΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ Οσίας Ξένης 26, Περαία, 57019, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Τηλέφωνο: 2392025866

Ο Μυτιληνιός Ιερέας, προστάτης των Μεταναστών ! (Video)

Ο παπά-Στρατής είναι εφημέριος στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κεράμι στην Καλλονή Λέσβου.

Επικεφαλής της ΜΚΟ «ΑΓΚΑΛΙΑ¨είναι ο καλός Σαμαρείτης των προσφύγων.

Έχει ντύσει και ταΐσει πάνω από 4.000 άτομα τα τελευταία χρόνια.

 

Μία τάξη φυλετικά διαχωρισμένη

Μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968, η Jane Elliott πήγε να διδάξει στο δημοτικό της πόλης της στην Άιοβα, όπου κατοικούσαν μόνο λευκοί. Χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες, εκείνους με γαλάζια μάτια κι εκείνους με καφέ μάτια, και αποφάσισε να τους δώσει ένα γερό μάθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων

Με λένε Μιχάλη…

 

Με λένε Μιχάλη. Γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα, στο «Μητέρα». Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια.

Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70.  Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι.
Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρόνων μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τη Dram΄Ν΄ Βase. Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου.

Το να είσαι μαύρος. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι μαύρος. Το να είσαι μαύρος όμως σημαίνει ότι συναντάς μπροστά σου έναν τοίχο. Σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύεις πολλή ενέργεια για να πείσεις τους γύρω σου ότι δεν είσαι γεννημένος μόνο για να πουλάς CD και να παίξεις μπάσκετ. Ότι μπορείς να γίνεις γιατρός, λογοτέχνης, σχεδιαστής μόδας, οτιδήποτε. Το να είσαι μαύρος σημαίνει ότι ζεις με αυτό το χρώμα, το αναπνέεις, ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις αόρατος. Τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλείς όταν μιλάς ελληνικά χωρίς προφορά. Παθαίνουν πλάκα. Μερικοί κάθονται με το στόμα ανοιχτό και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Τέλος πάντων… Ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Η ανατροπή στη ζωή μου συνέβη ένα καλοκαίρι στη Σύρο.

Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Ήθελα τότε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών και άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Το καλοκαίρι πήγα στη Σύρο για να δουλέψω στο εργαστήριο της δασκάλας μου. Έκανα βόλτα ένα απόγευμα, όταν ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου σταμάτησε ένα αστυνομικό τζιπ. Βγήκαν έξω δυο αστυνομικοί και μου ζήτησαν τα χαρτιά. Είχα μαζί μου τη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Θεωρούσα ότι ήταν αρκετή, αφού είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Με πήγαν στο Τμήμα. Μου είπαν ότι τα χαρτιά μου είναι ελλιπή. Ένας από τους αστυνομικούς μού είπε ότι θα με απελάσουν. «Πού θα με απελάσετε;» ρώτησα. «Στα σύνορα και να πας από εκεί που ήρθες», μου απάντησε. «Εγώ δεν ήρθα από πουθενά. Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα», είπα. Δεν πήρα απάντηση. Απέλαση, σύνορα, όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ταινία. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και είχα κατατρομάξει. Έμεινα εκεί τρεις μέρες, στο σκοτάδι, κοιμόμουν χάμω, σε ένα μικροσκοπικό κελί με δυο Πακιστανούς που δεν μιλούσαν ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Αυτές οι τρεις μέρες ανέτρεψαν τα πάντα μέσα μου. Με τη μεσολάβηση φίλων και δικηγόρων με άφησαν ελεύθερο. Τότε άρχισαν να με βασανίζουν τα ερωτήματα.

Ποιος ήμουν; Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν με καλούσαν φαντάρο, όπως συνέβαινε με όλους τους φίλους μου. «Φίλε μου, εσύ είσαι ξένος», έλεγα στον εαυτό μου. Και πάλι δεν ήθελα να το πιστέψω όμως. Σκεφτόμουν ότι οι αστυνομικοί είχαν κάνει λάθος. Ήταν ένας μηχανισμός άμυνας για να μη διαλυθώ. Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά. Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στον δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα, τα γραφεία, οι υπάλληλοι, η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις, ένσημα, γραφεία, υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου.

Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δική μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου… Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι΄ αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μη μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι.

Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις. Τι είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Και όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τι είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μην τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τι κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και με το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα event με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα, εδώ και δυο χρόνια. Το μέλλον; Το μέλλον, φίλε μου, είναι τα όνειρά μου. Αυτά είναι η ασπίδα και η ελευθερία μου…»

του Gazmend Kapllani

πηγή: στην απέναντι όχθη

 

Κατά τη Χρυσής Αυγής η Ορθόδοξη Εκκλησία σε Ελλάδα και Γερμανία

Εννέα μητροπολίτες, ανάμεσά τους και ο Άνθιμος, τάσσονται με δηλώσεις τους κατά της Χρυσής Αυγής και των πρακτικών της, τονίζοντας πως ο ρατσισμός και η βία δεν συνάδουν με τη διδασκαλία του Χριστού. Υπενθυμίζεται πως κατά της Χρυσής Αυγής έχει ταχθεί και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος επισημαίνοντας πως η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από προστάτες και σωτήρες και καταδικάζοντας κάθε μορφή βίας και ρατσισμού. Την ίδια στιγμή μηνύματα κατά της Χρυσής Αυγής στέλνει και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας αλλά και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και οι Έλληνες της τρίτης γενιάς μεταναστών.
Την αρχή έκανε ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος με κείμενο του και ακολούθησαν οκτώ ακόμα Μητροπολίτες με δηλώσεις τους στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής». Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας έδωσε σχετική συνέντευξή και στην εφημερίδα «Έθνος».

Ο Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος καλεί τους χρυσαυγίτες να αφήσουν ήσυχους την Εκκλησία αλλά και τον Χριστό, τονίζοντας πως «η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι εναντίον των μεταναστών και των ξένων». «Δεν θα παίξουμε το παιχνίδι κανενός. Ουτε δεξιόστροφο ούτε αριστερόστροφο», προσθέτει.

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, τονίζει  δεν συμφωνεί με την άποψη ότι μια μερίδα πολιτών μπορεί να υποκαθιστά το κράτος. «Ούτε δέχομαι τις βάναυσες συμπεριφορές απέναντι στους μετανάστες» λέει και υπογραμμίζει πως όταν κάποιοι ακραίοι τον ρώτησαν γιατί ταΐζει τους μετανάστες, τους απάντησε ότι «είναι εντολή του Ευαγγελίου». «Η πίστη ανήκει σε όλο το γένος των Ελλήνων», καταλήγει.

Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος αναφέρει πως «ο Χριστός δεν διαχώριζε ανάλογα με το χρώμα, το φύλο, την εθνικότητα ή την θρησκεία».

«Δεν μπορούμε να ρίχνουμε τους μετανάστες που εισέρχονται στην χώρα μας στον Καιάδα» επισημαίνει και ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, και τονίζει ότι«δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε στους ξένους σαν είναι κτήνη. Άνθρωποι είναι ανεξάρτητα των πιστεύω τους».

«Η Εκκλησία είναι κατά του ρατσισμού και της βίας» δηλώνει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος. «Είμαστε υπέρ της αγάπης, της πίστης και της ενότητας της κοινωνίας», προσθέτει και υπογραμμίζει πως «αρμόδια αρχή για την λαθρομετανάστευση είναι μόνο το ίδιο το Κράτος και η Πολιτεία».

«Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας» σημειώνει και ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, τονίζοντας ότι δεν συμφωνεί με τα κόμματα, όπως η Χρυσή Αυγή, που δεν ασπάζονται την χριστιανική πίστη. «Πρέπει να φερόμεθα ως Χριστιανοί. Τα άκρα δεν ωφελούν» δηλώνει και υπογραμμίζει πως με το να βρίσκονται οι μετανάστες «στο δρόμο ή να ζουν σε άθλιες συνθήκες σε σπίτια-τρώγλες, τους καταδικάζουν».

Λιγότερη φασαρία για τη Χρυσή Αυγή και περισσότερη δουλειά, ζητά οΜητροπολίτης Χαλκίδας Χρυσόστομος, τονίζοντας ότι «είμαστε όλοι παιδιά του Θεού» και κάνοντας λόγο για διαφήμιση της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ.

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος με συνέντευξή του στην Εφημερίδα «Έθνος» διερωτάται από πότε «οι αρχαιολάτρες και οι δωδεκαθεϊστές έγιναν ομολογητές και προασπιστές της πίστης του Χριστού ; Πώς είναι δυνατόν να συνδυάζουν τη βία με το Σταυρό;»

Αναφερόμενος για τα επεισόδια έξω από το θέατρο Χυτήριο τονίζει πως «η συγκεκριμένη αντίδραση στην υπόθεση “Χυτήριον” ήταν η μεγάλη ευκαιρία για να εκδηλωθεί η ακραία αυτή πολιτικο-θρησκευτική διαπλοκή, η οποία φαίνεται ότι κυοφορείτο στα σπλάγχνα της ελληνικής κοινωνίας από καιρό».

«Βρήκαν λοιπόν την “μεγάλη ευκαιρία” για να φανερώσουν το διπλό προσωπείο τους, το πολυεπίπεδο δηλαδή φαινόμενο του “συνδρόμου της Βαϊμάρης”. Χωρίς αμφιβολία το σύνδρομο αυτό δεν αποτελεί μία υγιή έκφραση μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία και πρέπει να μας απασχολήσει και να μας προβληματίσει όλους, γιατί η προβολή μιας φοβικής πραγματικότητας με τον μανδύα της θρησκευτικής υποκρισίας και του μιμητισμού της αντίδρασης μπορεί να αποβεί εις βάρος της κοινωνικής συνοχής», προσθέτει.

Την ίδια στιγμή, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας, η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Έλληνες της τρίτης γενιάς μεταναστών στρέφονται κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα.

Όπως αναφέρει η Deutsche Welle Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη της Γερμανίαςκαταδικάζει σε δήλωση της «απερίφραστα την ξενοφοβία και το ρατσισμό, απ΄ όπου κι αν προέρχονται».

«Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορεί να σιωπήσει η Εκκλησία, δηλαδή όταν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Όταν υπάρχει αυτή η κρίση στην Ελλάδα, αυτό για μένα σημαίνει ότι όλοι πρέπει να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε μυαλά, να αλλάξουμε πορεία ζωής. Να δούμε γιατί; Πού θέλουμε να πάμε; Και όχι να αφήσουμε αυτές τις ακραίες καταστάσεις στην πατρίδα. Και επειδή όλοι οι άνθρωποι μας εδώ στην Γερμανία ανησυχούν απ΄ ότι ξέρω από τα πολλά τηλεφωνήματα που κάθε μέρα δέχομαι, γι’ αυτό αυτή η δήλωση. Εύχομαι να μην κάνω άλλη δήλωση, διότι θα είναι πολύ χειρότερη», τόνισε ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος στη Deutsche Welle.

Σε ανάλογο πνεύμα, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, είναι και η δήλωση τηςΟμοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας (ΟΕΚ) που γίνεται στα πλαίσια του μηνύματος για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

«Το ΟΧΙ των Ελλήνων μεταναστών στην Γερμανία είναι φέτος ηχηρότερο από άλλοτε», έτσι ξεκινά το μήνυμα που αναφέρεται στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας, η οποία περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα.

Η ΟΕΚ προειδοποιεί ότι η λιτότητα οδηγεί στην εξαθλίωση και ότι αυτή με τη σειρά της οδηγεί «απεγνωσμένους ενάντια στους μετανάστες» και ότι «έτσι ξανάρχεται ο φασισμός στην Ελλάδα με εγχώριες στολές πένθους».

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κώστας Δημητρίου δηλώνει : «Ως μετανάστες στη Γερμανία έχουμε ζήσει στο πετσί μας τι σημαίνει περιθωριοποίηση, τι σημαίνει ρατσισμός. Αυτό το φαινόμενο δεν θέλαμε και δεν θέλουμε ποτέ να το ζήσει κανείς. Και πολύ περισσότερο αυτό το φαινόμενο να εμφανισθεί στη χώρα μας, όπως γίνεται αυτές τις μέρες, όπου μετανάστες γίνονται θύματα αυτόκλητων ενεργειών από νεοναζί και ακροδεξιά στοιχεία.»

Με πρωτοβουλία Ελλήνων του Αμβούργου, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο πρωταγωνιστής ταινιών του σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν, Αδάμ Βουσδούκος, προετοιμάστηκε μια ακόμη έκκληση. Ο τίτλος της ενόψει της εθνικής γιορτής είναι«Το δικό μας ΟΧΙ» και στρέφεται ρητά κατά της Χρυσής Αυγής.

Οι υπογράφοντες παρουσιάζονται ως απόγονοι των γκασταρμπάιτερ οι οποίοι γνωρίζουν από προσωπικές εμπειρίες τι σημαίνει ρατσισμός και βιαιοπραγίες κατά των μεταναστών. «Γι΄ αυτό», όπως γράφουν σύμφωνα με τη Deutsche Welle, «μας πληγώνει και ταυτόχρονα μας εξοργίζει να βλέπουμε να συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά καθημερινά στην Ελλάδα.»

Το μέλος της πρωτοβουλίας, ο μουσικός Χαράλαμπος Γανωτής, για τον στόχο της έκκλησης τους: «Θέλουμε να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους που αντιδρούν και αποτρέπουν βίαιες επιθέσεις κατά των συμπολιτών τους. Νομίζουμε ότι φτάσαμε σε ένα μεταίχμιο, σε ένα σκαλοπάτι το οποίο δεν πάει απλώς ένα βήμα προς τα κάτω, αλλά καταλήγει σε έναν γκρεμό. Κατά την άποψη μας, δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατική κοινωνία να συζητάμε τα αυτονόητα. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν άνθρωποι να διώκονται, να ξυλοκοπούνται, να δολοφονούνται λόγω της καταγωγής τους, και αυτό πολλές φορές μπροστά στα μάτια της αστυνομίας.»

Αν ήταν να επιλέξουμε μεταξύ «Χρυσών Αυγών» και των πιστών της Φωτογραφίας, θα θεωρούσαμε πολύ περισσότερο άξιους Ελληνικότητας αυτούς, παρά τους ρατσιστές.»

Μεταναστευτικό: Ξεχασμένες αλήθειες και παρανοήσεις…

Μήπως όταν είμασταν κ’εμείς οι Ελληνες φιλοξενούμενοι σε έναν τόπο,  ως μετανάστες (και μάλιστα νόμιμοι..)  λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης μας παρουσιάζαμε εξίσου μεγάλη εγκληματικότητα με αυτή των ξένων μεταναστών στην Χώρα μας; Μήπως ξεχάσαμε κάποιες αλήθειες; Οι στατιστική ανάλυση που εμφανίζεται στο παρακάτω βίντεο είναι αποκαλυπτική.

Σημ. ΟΟΔΕ: Η ΟΟΔΕ δεν λαμβάνει καμία κομματική θέση υπερ η κατά οποιουδήποτε κόμματος, δεν είναι Χριστιανική η πρακτική διαχωρισμού των πιστών με βάση τα πολιτικά τους πιστεύω. Αναδημοσίευση δεσμών η βίντεο απο αλλες πηγές δεν σημαίνει απόλυτη αποδοχή όλων των συμπερασμάτων η σχολίων. Πολλές φορές τα βίντεο η οι δεσμοί αναδημοσιεύονται απλά για να γίνει γνωστή μία πληροφορία που περιέχεται σε αυτά, για την καλύτερη ενημέρωση σας. Στη μελέτη «Πολιτιστική σύγκρουση και εγκληματικότητα» (Culture Conflict and Delinquency,New York 1938) του Θόρστεν Σέλιν- από τους μεγαλύτερους ερευνητές της κοινωνιολογικής διάστασης και ανάλυσης του εγκλήματος-παρουσιάζονται τα στατιστικά στοιχεία  για την εγκληματικότητα των μεταναστών στις ΗΠΑ εν έτη 1929. Τι προκύπτει; Στο σύνολο των αδικημάτων στη Νέα Υόρκη πρώτη ήταν οι Έλληνες με ποσοστό υπερδιπλάσιο των Ιταλών. Στις ανθρωποκτονίες , οι Έλληνες προηγούνταν κατά …1095% έναντι των δεύτερων Ιταλών. Στους βιασμούς , οι Έλληνες προηγούνταν με 73% έναντι των δεύτερων Ιταλών. Στις Ληστείες, οι Έλληνες προηγούνταν κατά 22% των Ιταλών. Στις επιθέσεις , οι Έλληνες προηγούνταν κατά 144% των Ιταλών. Στις διαρρήξεις , οι Έλληνες προηγούνταν κατά 12% των Ιταλών. Στις κλοπές , οι Έλληνες προηγούνταν κατά 100% των δεύτερων Ρώσων. Στην οπλοκατοχή, οι Έλληνες έρχονταν δεύτεροι μετά τους Ιταλούς . Στα ναρκωτικά, οι Έλληνες προηγούνταν κατά 600% των δεύτερων Ρώσων…Ταυτόχρονα , σύμφωνα με την ίδια μελέτη, σε 31 μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ εκείνη την εποχή, οι Έλληνες έρχονταν πρώτοι στην εγκληματικότητα μεταξύ των μεταναστών (μπροστά από Λιθουανούς, Πολωνούς, Γιουγκοσλάβους, Σκανδιναβούς ,Αυστριακούς κλπ.), ενώ ήταν δεύτεροι στην τότε «Μέκκα» του εγκλήματος , το Σικάγο. Ποτέ δεν θα περάσει από το μυαλό ορισμένων ότι τότε στην Αμερική ο Έλληνας ήταν κι αυτός «Αλβανός» η «Αφγανός» . Και ήταν «Αλβανός» (αν και ήταν εκεί νόμιμα και με χαρτιά, όχι παράνομα, είχε πάει εκεί μετά απο -σκληρό πολλές φορές- έλεγχο)  επειδή οι όροι της ζωής του, (το περιθώριο, η εκμετάλλευση, η μειονεκτική θέση, η ανέχεια, η οικονομική κρίση, ο αποκλεισμός) τον οδηγούσαν στην εγκληματικότητα , στην παραβατική συμπεριφορά. Συγκριση με μεταγενέστερες καταστάσεις μετανάστευσης απο Ελλάδα δεν είναι συγκρίσιμες γιατί τότε οι Ελληνες απολαμβαναν και μεγαλύτερης αναγνώρισης και αυξημένου πολιτισμικού και μορφωτικού επιπέδου σε σχέση με τους παλαιότερους μετανάστες.  Το ότι πρέπει να υπάρξει επιτέλους μια μεταναστευτική πολιτική για να είμαστε ευνομούμενο κράτος και όχι «κέντρο διερχομένων» είναι βέβαια απολύτως αναγκαίο, όσο αναγκαίο είναι να καταλάβουμε πως η παραβατικότητα δεν έχει σχέση με το «DNA» , ούτε με την καταγωγή κάποιου, αλλα με την εξαθλίωση και το μορφωτικό και πνευματικό του επίπεδο: δηλαδή με πράγματα επίκτητα και όχι κληρονομικά. Και τέλος αν συνεχίζετε να μην συμφωνείτε πως είμασταν κάποτε και εμείς  «μαχαιροβγάλτες» (ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το κράτος) όπως χαρακτηρίζουμε πολλούς απο τους μετανάστες μαζικά , ας δούμε και μερικές άλλες στατιστικές. Απο Ελληνικά χέρια. Του «πατέρα της σύγχρονης ελληνικής εγκληματολογίας» Κωνσταντίνου Γαρδίκα. Ο Γαρδίκας, στην κλασική του εργασία «Εγκληματολογία» (Αθήνα 1947, τομος Β’, τεύχος Α’),  παραθέτει συγκριτικό πίνακα της εγκληματικότητας σε ευρωπαϊκές χώρες το 1902.  Οι Έλληνες είναι και πάλι πρώτοι με διαφορά. «Ει και η σύγκρισις στατιστικών είναι επισφαλής, όμως αι υπάρχουσαι διαφοραί είναι τόσω μεγάλαι, ώστε είναι ενδεικτικαί», σχολιάζει μελαγχολικά ο Γαρδίκας και παρατηρεί: «Χαρακτήρ της τότε εγκληματικότητος της Ελλάδος είναι η μεγίστη συχνότης των φονικών.» Φονιάδες λοιπόν, για όσους επιμένουν να προσδίδουν «γονιδιακά» χαρακτηριστικά στην εγκληματικότητα. Ολα αυτά δεν σημαίνουν βεβαια πως η χώρα μας θα πρέπει να είναι ξέφραγο αμπέλι, όπως κάποιοι ανεύθυνα διατυμπανίζουν. Χρειάζεται πραγματική μεταναστευτική πολιτική και όχι «ευχολόγια». Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει και να βγαίνει ο οποιοσδήποτε μέσα σε ένα ευνομούμενο κράτος, χωρίς κάποια χαρτιά, χωρίς καν να ξέρουμε ποιος είναι. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως ζούμε σε ένα «μπάχαλο». Αλλα και πάλι να μην ξεχνάμε πως σε παρόμοια κατάσταση βρισκόμασταν κάποτε κ’εμείς. Και εντός αλλα και εκτός των συνόρων μας. Και ας είμασταν και νομιμοι και «ελεγμένοι» απο τους αρμόδιους φορείς στις χώρες που πηγαίναμε, ενώ οι σημερινοί μετανάστες μπαίνουν μέσα ανεξέλεγκτοι και ορισμένες φορές με παραβατικό παρελθόν.

Τανία για τους διωγμούς των Ρωμηών της Πόλης, σοκάρει τους Τούρκους…

Πηγή: http://www.cinemag.gr/summary.asp?catid=10167&subid=2&pubid=1757503

 

Ο  «Φθινοπωρινός πόνος» («Guz Sancisi»), η ταινία της Τομρίς Γκιριτλίογλου, που μετέφερε στον κινηματογράφο την ιστορία αγάπης ενός Τούρκου μεγαλοαστού και μιας Ρωμιάς ιερόδουλης, με φόντο τα Σεπτεμβριανά το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, «σπάει ταμεία» στην Τουρκία και σοκάρει το τουρκικό κοινό με την αλήθεια της.

Μόνο στην πρώτη εβδομάδα της προβολής του, σε 92 κινηματογραφικές αίθουσες της γείτονος, ο «Φθινοπωρινός πόνος» έκοψε περισσότερα από 300.000 εισιτήρια, φέροντας στο φως ένα σκοτεινό κομμάτι της τουρικής ιστορίας, που με μαεστρία αφαιρέθηκε από τις σελίδες των τουρκικών σχολικών βιβλίων.

Οι Τούρκοι θεατές διαπιστώνουν μια πραγματικότητα που αγνοούσαν, ενώ εκείνοι που εξέφραζαν φόβους ότι με την πρεμιέρα της ταινίας θα ξεσπούσε εθνικιστική έκρηξη, διαψεύστηκαν.

Το θέμα της ταινίας αντλήθηκε από το ομώνυμο βιβλίο του Γιλμάζ Καρακογιουνλού, συγγραφέα και βουλευτή του Κόμματος της Μητέρας Πατρίδας και από τους ειδικούς αξιολογήθηκε ως «ειλικρινής συγγνώμη» για όσα συνέβησαν τότε.

Τρεις μέρες μετά την πρεμιέρα του «Φθινοπωρινού Πόνου», ο διευθυντής της «Χουριέτ», Ερτουγρούλ Οζκιόκ, αρθρογραφεί: «Η ταινία αρχίζει με μια άκρως εντυπωσιακή σκηνή: Μια ομάδα αλητών, κρατώντας έναν κουβά με κόκκινη μπογιά, σημαδεύει με σταυρό πόρτες κάποιων σπιτιών, τα μεσάνυχτα. Το σημάδεμα των σπιτιών σε όλα τα μέρη του κόσμου είναι οιωνός κάποιας δικτατορίας ή γενοκτονίας που πλησιάζει. Έτσι έγινε και στη ναζιστική Γερμανία, έτσι έκανε και η Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ. Έτσι σημαδεύτηκαν τα σπίτια στη Βοσνία και το Κόσοβο. Απ΄ ό,τι φάνηκε όμως, τα δικά μας αρχεία δεν είναι και τόσο καθαρά. Υπήρξε αυτό και σ΄ εμάς. Πριν από τα Σεπτεμβριανά, ορισμένοι αλήτες σημάδεψαν τα σπίτια στα οποία ζούσαν Ρωμιοί. Όταν έβγαινα από την ειδική προβολή της ταινίας, ένας φίλος ζήτησε τη γνώμη μου κι εγώ του είπα: Είθε μετά από 20-30 χρόνια, να μην αναγκαστούμε να κάνουμε μια παρόμοια ταινία. Ο θεός να φυλάει την Τουρκία απ΄ αυτό το ρεζιλίκι».

Το σοκ που προκάλεσε η συγκεκριμένη ταινία στην Τουρκία, πυροδότησε σειρά δημοσιευμάτων και σε ευρωπαϊκές εφημερίδες. Μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο, η ολλανδική «Trown» δημοσίευσε ανταπόκριση του Ερντάλ Μπαλτσί από την Κωνσταντινούπολη, με τίτλο «Η Κωνσταντινούπολη ντρέπεται για το 1955» και υπέρτιτλο «Ταινία για το διωγμό των Ελλήνων προβάλει ξεχασμένη ιστορία».

Στο ρεπορτάζ τονίζεται ότι «πρόκειται για ταινία, που αναφέρεται στα φρικτά γεγονότα του 1955, τη χρονιά που η ελληνική μειονότητα δέχθηκε επίθεση και εκδιώχθηκε από το τουρκικό κράτος». «Οι Τούρκοι -συνεχίζει ο Μπαλτσί- έχουν εκπλαγεί με την ταινία. Φαίνεται πως πολλοί δεν γνωρίζουν το πογκρόμ».

Στο ίδιο δημοσίευμα φιλοξενείται, μεταξύ άλλων, δήλωση μίας Τουρκάλας: «Είμαι 63 χρονών και μέχρι σήμερα δεν γνώριζα τι είχε συμβεί τότε. Ντρέπομαι γι αυτό. Όμως, οι Τούρκοι ηγέτες ήξεραν καλά πώς να κρατήσουν αυτές τις πληροφορίες μυστικές». «Μαθαίνω ότι ποσοστό 10% του πληθυσμού στην Κωνσταντινούπολη ήταν Έλληνες. Απίστευτο. Αν δεν είχαν εκδιωχθεί, τώρα θα ζούσαν εδώ, το λιγότερο, ένα εκατομμύριο Έλληνες», δηλώνει από την πλευρά της η 19χρονη Γιεσίμ.

Στο ίδιο δημοσίευμα φιλοξενούνται και οι δηλώσεις ενός Έλληνα, του 69χρονου Μιχάλη Βασιλειάδη, ο οποίος διατηρεί ένα μικρό γραφείο στις στοές της Πόλης, εκδίδοντας καθημερινά μια εφημερίδα για τους 2.000 εναπομείναντες Έλληνες. Ήταν 15 χρόνων στα Σεπτεμβριανά και παρότι είδε την ταινία και διατυπώνει το θαυμασμό του για τη σκηνοθέτιδα, που άγγιξε ένα «τόσο ευαίσθητο θέμα», εκτιμά ότι και πάλι, δεν κατάφερε να αποδώσει τη φρίκη των δύο ημερών εκείνου του Σεπτέμβρη. Στέλνει, όμως, ένα μήνυμα: «Οι ηγέτες πρέπει να πουν ένα «συγγνώμη» στον τουρκικό λαό, τον οποίο χρησιμοποίησαν ως μαριονέττα».

Το βιβλίο του Καρακογιουνλού κυκλοφόρησε στην Ελλάδα πριν έντεκα χρόνια, από τις εκδόσεις «Τσουκάτου». Το μετέφρασε η Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, ειδική μελετήτρια των ελληνοτουρκικών σχέσεων, Λιάνα Μυστακίδου, αποσπώντας μάλιστα, το 2000, τιμητική διάκριση από την Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας, για την αριστοτεχνική απόδοση στα ελληνικά.

Όπως δηλώνει η μεταφράστρια: «Ο Φθινοπωρινός Πόνος γράφτηκε από πολιτικό κι ως εκ τούτου, το πράγμα αποκτά άλλη βαρύτητα. Εκτιμώ ότι πρόκειται για συγγραφέα αληθινό και έντιμο, ο οποίος εξακολουθεί να εργάζεται πάνω στο θέμα των δύο χωρών. Για δε το συγκεκριμένο βιβλίο δεν έλαβε δραχμή από πνευματικά δικαιώματα».

Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ…

Ο Ιερέας που πάει τα παιδιά στο σχολείο!

 

Συνέντευξη παραδοσιακού ραββίνου ενάντια στον ρατσιστικό σιωνισμό (Ο νέος Αντιπρόεδρος Τζο Μπάϊντεν λέει: ” Είμαι Σιωνιστής»)

Συμπληρωμα(24/11/08): Ο Αντιπρόεδρος του Ομπάμα, Τζο Μπάϊντεν, δηλώνει: » Είμαι Σιωνιστής, δεν είναι ανάγκη να είσαι Εβραίος για να είσαι Σιωνιστής».

Ο Σιωνισμός είχε καταδικαστεί το 1975 (αποφαση 3379) ως «Μορφή Ρατσισμού» απο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) . Η απόφαση αυτή ανατράπηκε το 1991, μετά απο πολιτικές πιέσεις που ασκήθηκαν.

Περισσότερες καταγγελίες εβραίων για τον σιωνισμό, μπορείτε να δείτε εδώ:

http://theamapati.blogspot.com/2006/07/blog-post_19.html

http://www.ardin.gr/page/article.php?id=668855ed-cfe7-6fc8-0b83-0000565b

http://oodegr.com/oode/israil/istoria/evr_Irak1.htm

Παραλογισμός: Ρατσισμός απο την κούνια.

Σκεφθείτε το εξής: Εχετε γεννηθεί στην Ελλάδα. Εχετε μεγαλώσει εδώ. Την θεωρείτε πατρίδα σας. Μιλάτε Ελληνικά. Πήγατε σε Ελληνικό σχολείο. Μαθατε Ελληνική ιστορία. Κάνατε εδώ παρέες και φίλους. Εδώ είναι το σπίτι σας και όλος σας ο κόσμος. Ομως ξαφνικά….σας συλαμβάνουν και σας λένε πως δεν έχετε δικαιώματα Ελληνα πολιτη και πως πρέπει να σας στείλουν….σε μία αγνωστη σ’εσας Αφρικάνικη Χώρα. Ματαια θα διαμαρτυρηθείτε πως δεν έχετε γνωρίσει άλλη χώρα εκτός απο την Ελλάδα και πως εδώ είναι ο τόπος και το σπίτι σας. Σας λένε πως «ο νόμος είναι νόμος» και πως θα σας στείλουν σε μία αγνωστη για εσάς χώρα, της οποίας ούτε την γλώσσα ούτε τον πολιτισμό γνωρίζετε. Ακούγετε σαν σκηνή απο έργο του Κάφκα; Και όμως! Για κάποιους συμπολίτες μας είναι η φρικτή πραγματικότητα.

_______________________________

http://www.kounia.org/index.php?option=com_content&task=view&id=40&Itemid=41

Η Άουα από τη Σιέρα Λεόνε είναι 19 χρόνια στην Ελλάδα και εδώ γέννησε τις δυο από τις τρεις κόρες της. Όλα πήγαιναν σχεδόν «καλά» μέχρι πριν από λίγες μέρες όταν χρειάστηκε να τους βγάλει διαβατήριο. Ελληνικό; «Φυσικά», όχι μια και το ελληνικό κράτος αρνείται να τους δώσει ακόμα κι αυτό το πιστοποιητικό γέννησης. Μήπως όμως, διαβατήριο της Σιέρα Λεόνε; Επίσης όχι, μια και η Σιέρα Λεόνε δεν συνεργεί στην έκδοση πλαστού πιστοποιητικού και ζητάει πιστοποιητικό γέννησης από τη χώρα όπου οι κόρες της γεννήθηκαν, δηλαδή την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, οι δυο κόρες της Άουα είναι καταδικασμένες να παραμείνουν εφ’όρου ζωής έγκλειστες στην Ελλάδα χωρίς δικαίωμα μετακίνησης, εκτός βέβαια και αν φροντίσει το ελληνικό κράτος να τις… απελάσει!

Μήπως όμως είναι αυτό το μοναδικό τους πρόβλημα; Όχι, βέβαια. Ο περυσινός νόμος που ήθελε τάχα να «βελτιώσει» την κατάσταση των μεταναστών στην Ελλάδα, κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των παιδιών της κάθε Άουα, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα: επιβάλει να έχουν ατομικό (δικό τους) διαβατήριο και όχι πια των γονιών τους στο οποίο αναγράφονταν ως προστατευόμενα τέκνα. Ποιο όμως διαβατήριο μια και -ελλείψει πιστοποιητικού γέννησης- δεν μπορούν να έχουν ούτε ελληνικό ούτε της χώρας καταγωγής των γονιών τους; Χωρίς όμως οποιοδήποτε διαβατήριο, αυτά τα (δεκάδες χιλιάδες) παιδιά δεν μπορούν ποτέ να αποκτήσουν ούτε καν άδεια παραμονής! Ο (απάνθρωπος) παραλογισμός του ελληνικού κράτους σε όλο το μεγαλείο του…

Ο Μιχάλης γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1980 από νιγηριανούς γονείς. Πήγε στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, και τέλειωσε και τα ΤΕΙ χωρίς κανένα πρόβλημα. Ήθελε μάλιστα να πάει και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μια μέρα όμως, στη Σύρο όπου μια ζωγράφος του έδινε μαθήματα σχεδίου, τον σταμάτησε το περιπολικό. Τα χαρτιά σου! Ποια χαρτιά; O Μιχάλης δεν έπεσε από τα σύννεφα αλλά, όπως λέει «από το διάστημα». Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα του συνέβαινε κάτι τέτοιο. Τρεις μέρες στο κρατητήριο με τους αστυνομικούς να του λένε ότι «ο νόμος είναι νόμος» και ότι πρέπει να τον οδηγήσουν στα σύνορα. Τελικά, χάρη στη ζωγράφο ο Μιχάλης δεν οδηγήθηκε στα…γιουγκοσλαβικά σύνορα αλλά προσγειώθηκε στην οικτρή πραγματικότητα, που δεν είχε -μέχρι τότε- διανοηθεί.

Τώρα, ο Μιχάλης φοβάται, νοιώθει ανασφάλεια. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον σταματήσει το περιπολικό και να απελαθεί στη Νιγηρία, που αυτός ποτέ δεν γνώρισε (εξάλλου μιλάει ελληνικά και όχι Γιορούμπα). Νοιώθει μετέωρος. Τελικά, ο Μιχάλης ο ενδυματολόγος και σκηνοθέτης δεν έχει παρά μόνο ένα δικαίωμα: να μην έχει δικαιώματα!…

Περισσότερα για το θέμα, μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.kounia.org/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=31

Ρατσισμός και μετανάστες

Ντοκυμανταίρ απο το «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» για το θέμα του ρατσισμού και των μεταναστών.